ในหลวง ทรงเปิดพระราชหฤทัย เป็นธรรมดาของทุกคน ที่จะเหนื่อย ท้อ หรือเสียใจ

          ช่วงหนึ่ง มีน้องเยาวชนซึ่งเป็นชาวม้ง บอกกับในหลวงแบบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ว่า "หนูได้ยินคนพูดว่าเมื่อ ร.9 สวรรคต ม้งจะไม่มีที่อยู่ ร.10 จะให้ม้งออกไปจากประเทศให้หมด หนูกลัวมาก กลัวว่าจะไม่มีแผ่นดินอยู่ กลัวว่าจะไม่มีที่ไป ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่หลายปีผ่านไป ร.10 ก็ไม่เคยไล่ พวกเราทุกคนสบายดี แล้วในหลวงก็ยังให้หนูเรียนหนังสือด้วย"


          ในหลวงทรงแย้มพระสรวล ตรัสตอบด้วยพระสุรเสียงเรียบรื่นแต่หนักแน่นว่า เป็นเรื่องธรรมดาของทุกคนที่จะเหนื่อย หรือท้อ หรือเสียใจ แต่เราต้องไม่ปล่อยให้ความรู้สึกด้านลบเหล่านี้ฉุดรั้งให้เราหยุดทำงาน หยุดทำหน้าที่ หรือหยุดทำสิ่งดี ๆ เพื่อชาติบ้านเมือง

          ต่อมา เมื่อน้องคนหนึ่งถามในหลวงว่า มีอะไรที่ทรงอยากจะบอกกับพวกเรา (เยาวชน) บ้าง ในหลวงตรัสว่า ต้องรู้และเข้าใจให้ถ่องแท้ ค้นหาความจริง อย่างประวัติศาสตร์ก็มีทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดี ที่พูดถึงประวัติศาสตร์ ไม่ใช่ว่าจะเป็นไดโนเสาร์ (ทรงพระสรวล) แต่เรื่องราวต่าง ๆ ที่ร้อยเรียงกันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเรียนรู้และเข้าใจ ถอดบทเรียนว่าเราได้เรียนรู้อะไร พร้อมทรงยกตัวอย่างว่า

          "ตอนนี้เราพูดอยู่ (ทรงวางไมค์ลง) เราวางไมค์แล้วสิ่งที่เราพูดไปก็เป็นอดีต (ทรงหยิบไมค์ขึ้นแล้วตรัสว่า) เราหยิบไมค์ขึ้นพูดใหม่ตอนนี้ที่เราพูดก็เป็นเรื่องของตอนนี้ (ทรงพระสรวลเป็นกันเองด้วยความเมตตา) เข้าใจใช่มั้ย บางที อดีตหรือไม่อดีต หรือตอนนี้ มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าได้เรียนรู้อะไรจากสิ่งที่เราพูดบ้าง ขอให้ลองไปประยุกต์ใช้ดู จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อเยาวชน"
ขอบคุณข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก จิตอาสาพระราชทาน